Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości od 2008 roku podejmuje działania mające na celu stworzenie dokumentu w zastąpienia Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 39 „Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena”. Rolę taką ma pełnić Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej 9, który reguluje m.in. wyceny instrumentów finansowych w skorygowanej cenie nabycia.
Wprowadzanie MSSF 9 odbywało się etapami. W 2009 r. wydano jego pierwszą wersję obejmującą nowe zapisy w obszarze klasyfikacji wyceny aktywów finansowych. W 2010 r. MSSF 9 został uzupełniony o wymogi dotyczące zobowiązań finansowych i usuwania pozycji z bilansu. Natomiast w 2013 r. uzupełniono standard o zapisy dotyczące ogólnego modelu rachunkowości zabezpieczeń.
MSSF 9 obowiązuje od 1 stycznia 2018 r. Miał on zastosowanie retrospektywne z pewnymi wyjątkami, nie ma natomiast wymogu przekształcenia poprzednich okresów w związku ze zmianami w zakresie klasyfikacji wyceny.
MSSF 9 „Instrumenty finansowe” zmienia zasady klasyfikacji i wyceny aktywów finansowych, a także wprowadza nowy model utraty wartości, który oparty jest o straty. Standard ten wprowadza także zmiany w kategorii wyceny w wartości godziwej przez pozostałe całkowite dochody, która obejmuje instrumenty dłużne wykorzystywane w ramach modelu biznesowego zakładającego sprzedaż aktywów finansowych oraz pozyskiwanie umownych przepływów pieniężnych.
MSSF 9 zawiera także dodatkowe wytyczne, które dotyczą wpływu zbycia aktywów finansowych na ocenę modelu biznesowego z powodów innych niż pogorszenie ich jakości kredytowej. Ponadto określone zostały wytyczne dotyczące klasyfikacji instrumentów dłużnych w sytuacji zmodyfikowanego komponentu ukazującego wartość pieniądza w czasie (m.in. odsetki, które płacone są co miesiąc, naliczane są za każdym razem w oparciu o aktualną roczną stopę procentową).
Zgodnie z nowym standardem, wprowadzony nowy model utraty wartości oparty o oczekiwane straty kredytowe dotyczy instrumentów dłużnych wycenianych wg kosztu zamortyzowanego bądź wartości godziwej przez pozostałe całkowite dochody, należności leasingowe, aktywów umownych i zobowiązań do udzielenia kredytu, a także udzielonych gwarancji finansowych. MSFF 9 stanowi także, że odpis z tytułu wartości będzie obejmował straty oczekiwane w okresie 12 miesięcy bądź przez cały czas obowiązywania umowy. Określa on także dodatkowe szczegółowe wytyczne obejmujące prezentację oraz ujawnianie utraty wartości.
MSSF 9 obowiązuje w odniesieniu do okresów rocznych, które liczone są od 1 stycznia 2018 r. bądź po tej dacie. Nie licząc kilku wyjątków, ma zastosowanie retrospektywne.